Drukarka 3D to urządzenie, które wykorzystuje metodę nakładania materiału warstwa po warstwie i tworzenia trójwymiarowego obiektu. W procesie wykorzystywane są techniki chemiczne lub fizyczne w przypadku topienia i utwardzania materiału.
Wydruk jest kontrolowany przez komputer, na którym wcześniej został utworzony projekt danego przedmiotu. Nowoczesne drukarki 3D wykorzystują zarówno materiały płynne, jak i stałe, a czasem nawet włókna. W praktyce stosuje się głównie różne tworzywa sztuczne, żywice syntetyczne. Kiedyś drukarki 3D były używane głównie w przemyśle lub w placówkach badawczych. Obecnie dzięki przystępnej cenie drukarki 3D wykorzystywane są w coraz większej ilości obszarów naszego życia. Początki druku 3D sięgają wczesnych lat 80. XX wieku, a pierwsze urządzenie, na którym opiera się dzisiejsza technologia, zostało wprowadzone na rynek w 1988 r. Drukarki 3D mogą mieć różne zasady działania. Najstarszą i najbardziej rozpowszechnioną technologią jest stereolitografia. Proces stereolitografii wykorzystuje cienką warstwę żywicy syntetycznej, którą wlewa się do niewielkiej formy. Laser następnie utwardza żywicę, dzięki czemu możemy otrzymać pożądany kształt. Innym rozwiązaniem jest nakładanie rozgrzanego materiału, który następnie twardnieje, nakładanie kolejnych warstw umożliwia uformowanie kształtu. Obecnie coraz więcej firm oferuje usługi druku 3D, dzięki temu spadają ceny na rynku.
Drukarki 3D mogą wykonywać różnego rodzaju podzespoły maszyn i urządzeń. Jest to bardzo dobre rozwiązanie w przypadku specjalistycznego sprzętu, gdzie części zamienne są już niedostępne. Można dorobić części do starszych maszyn, do których niedostępne są już części. Można także szybko dorobić części do uszkodzonych przedmiotów codziennego użytku, uszy do okularów, części do samochodów. Jeżeli posiadamy oryginalne plany maszyny z pewnością wykonanie modelu na komputerze będzie łatwe, dzięki temu będziemy mieli pewność iż nowe części będą dobrze pasowały.
